Czy mam swoje miejsce, z którym jestem emocjonalnie związana i do którego jeżdżę w każdej wolnej chwili? To pytanie zadaję sobie dość często. Tym miejscem jest dla mnie Mielno i morze.

Mielno stało się wspomnieniem mojego dzieciństwa, zabaw, później spacerów z dziećmi, gdy były małe… A teraz jest to moje miejsce! Tam mam wspomnienia, swoje kafejki na promenadzie, rozkoszny zapach kawy i strony ciekawych  książek. Spacery brzegiem morza wciągają mnie w aurę niezwykłości. Czuję, że fale mnie pozdrawiają, piasek delikatnie łaskocze po stopach, a wiatr szepcze do ucha miłe słowa. Ale czymże byłoby Mielno bez przyjaciół, których tam mam, bez ich uśmiechu, wsparcia, rozmów. Dziękuję losowi za to wszystko!

Czytaj dalej W blasku kwitnących magnolii →

Lubię słuchać piosenek Maleńczuka i często zadaję sobie pytanie co mnie w nich zachwyca?

Maleńczuk to dla mnie człowiek o silnym charakterze potrafiący iść naprzód mimo różnych kolein drogi życia. Jego piosenek słucham z przyjemnością! Są o życiu, jakiego nie chcielibyśmy przeżyć i w jakim nie chcielibyśmy się znaleźć. Ale to jest życie, w którym sam żył i z którego się skutecznie uwolnił.

Każdemu, kto nie boi się spojrzeć w głąb siebie polecam książkę “Maleńczuk. Ćpałem, chlałem i przetrwałem”, Warszawa 2015 – napisaną przez Barbarę Burdzy w formie rozmowy z piosenkarzem.

Czytaj dalej Maleńczuk czytany →

Ostatnio przejrzałam w “Polityce” ranking ONZ najszczęśliwszych narodów świata. Niestety Polska jest na 60 miejscu. Ale tak naprawdę co to znaczy szczęście, czy jest to liczba podana przez statystyki, czy ja i moje życie?

Nawet się nie spodziewałam, że Stany Zjednoczone są za nami i to daleko.  Czyżby kraj dobrobytu, hamburgerów i ludzi wolnych nie był szczęśliwy?
To w takim razie od czego zależy szczęście?

Czytaj dalej Najszczęśliwsze narody świata →

Książka, która wciąga, książka, która fascynuje, książka, którą czyta się jednym tchem. Siedząc owinięta kocem byłam w Limie, Piurze, czułam zapach miejscowych knajpek, smakowałam ich potrawy, podziwiałam zachwyt mężczyzn nad okrągłościami kobiet. Jednocześnie przeżywałam grozę sytuacji w jakiej znaleźli się bohaterowie książki.

Poczułam wielkość znaczenia słowa PRZYJAŻŃ, które w naszych czasach straciło na wartości, a tak potrzebne jest w życiu.

Przeczytałam świetną książkę Ignacego Karpowicza – “Sońka”, można powiedzieć przeczytałam jednym tchem!

Czy zdarza Wam się zapomnieć o niezwykłych przeżyciach?

Ja niestety zapomniałam, chociaż w moim sercu każda z osób, które miałam przyjemność poznać ma swoje miejsce.

W sierpniu pojechałam do Izy do Woli Jachowej na kilka ostatnich dni wakacji. Tam dowiedziałam się, że kobietki  z Koła Gospodyń Wiejskich szykują się na dożynki i trzeba im pomóc. Razem z Izą ułożyłyśmy tekst do znanej ludowej przyśpiewki oraz opracowałyśmy część artystyczną. Codziennie przez kilka dni odbywały się próby.

Czytaj dalej Zapomnieć to nie znaczy wyrzucić z pamięci (z serca) →

I ja tam byłam, w pocie czoła tańcowałam…

Weekend spędziłam bardzo intensywnie. Wzięłam udział w szkoleniu “Tańce wielkopolskie w formie towarzyskiej”, organizowanym we Wronkach.

Czytaj dalej Raz na ludowo →

Jak wiemy stereotyp to uproszczony obraz świata ułatwiający każdemu orientację w skomplikowanej wieloaspektowej rzeczywistości. Stereotypy są fałszywe, jeśli uda się znaleźć ich zaprzeczenie. Bywają też prawdoupodobnione – jeśli nie da się im zaprzeczyć. Nie ma jednak stereotypów prawdziwych, po prostu dlatego, że są nazbyt dużym uogólnieniem!

Przeczytałam właśnie w najnowszym numerze polityki interesujący tekst o zawiści*. Autorka zwraca uwagę, że stereotyp Polaka za granicą, ukazujący nas jako złodziei i kombinatorów odszedł już do lamusa. W jego miejsce utrwala się znamy od setek lat, teraz jednak pierwszoplanowy – obraz kombinatora cwaniaka i zawistnika!

Czytaj dalej Zawiść. Stereotyp czy cecha narodowa? →