Życie nas zawsze zaskakuje – czy to pogoda, wiadomości, nowinki, ludzie… Osobiście bardzo lubię, gdy mnie akurat zaskoczy coś miłego, a szczególnie wtedy, gdy poznam ciekawych ludzi, ludzi z pasją, radością życia i ogromnym sercem. Z wielką przyjemnością przeczytałam ostatni numer czasopisma „Wspak” – innowacyjnego magazynu społecznego pod redakcją naczelną Elżbiety Szadura-Urbańskiej.

Jest to niespotykany na co dzień rodzaj czasopisma zajmującego się sprawami ludzi bezdomnych i zagrożonych bezdomnością. 

Szczerze mówiąc nigdy nie zastanawiałam się nad tym problemem. Widywałam ludzi bezdomnych, mijałam ich jak każdy, trochę obojętnie i szybko. Można powiedzieć nawet, że udawałam że nie widzę, bo to nie mój problem. Kiedy skupiłam się nad treściami tego pisma, obudziła się się we mnie głębsza refleksja rzeczowa. To przecież problem, który rozgrywa się tak naprawdę obok każdego z nas, ale jest przez nas niezauważany, lub udajemy, że go nie widzimy. Nie dopuszczamy do siebie myśli, że może nas spotkać coś podobnego, lub że my kiedykolwiek będziemy starzy i opuszczeni, bo nigdy do końca nie wiemy co nam znienacka los przyniesie. Właśnie to czasopismo i idea jego otworzyła mi oczy i pozwoliła spojrzeć inaczej na ludzi.

Dotknięci dziś wykluczeniem byli kiedyś młodzi, piękni, szczęśliwi. Mieli dom, kochającą rodzinę, a tu nagle – NIC! Nie ma niczego, wszystko co stanowiło dla nich wartość zniknęło, pozostała samotność, bieda i pustka. Jak tu żyć i po co, skoro jest się już niepotrzebnym? Tak naprawdę nie wiemy kim są ci ludzie, którzy nas mijają, oceniamy ich tylko po wyglądzie, zapachu.

Czy nie warto poczytać o inicjatywach, które wyjaśniają zjawisko wykluczenia i poznać sukcesy wsparcia, które nie są zwykłym „dawaniem ryby” a raczej „podawaniem wędki”? Wielość i różnorodność inicjatyw i projektów społecznych pozwala poszkodowanym znaleźć drogę powrotu do nowego życia. W końcu im więcej będzie ludzi zadowolonych tym bardziej stabilne będzie nasze życie społeczne. To oczywiste!