Ostatnio obejrzałam niesłychanie interesujący film dokumentalny Alphabet, w którym zostały pokazane dwa światy. Świat, w którym rządzi bezmyślność i głupota i świat jakże odmienny, w którym dominuje życie i rozwój. Brawo, w tym pierwszym świecie nasza edukacja całkiem dobrze sobie radzi! Świetnie naśladujemy model chiński poprzez wprowadzanie testów, którymi dzieci są nieustannie zasypywane, a konsekwencją tego działania będzie jałowość intelektualna i tylko zdolność do wykonywania poleceń. Ale czy potrafimy myśleć przyszłościowo? Przecież nas już nie będzie, więc co nas obchodzi przyszłe pokolenie?!

Współczesna edukacja zabija w dziecku kreatywność ucząc rywalizacji i współzawodnictwa. Kształci pokolenie nieumiejące myśleć samodzielnie, pokolenie oparte na ciągłej konkurencji, stresie i lęku przed byciem gorszym od innych.
“Dzieci są latawce, wzlatują wysoko, ale są stale trzymane na sznurku przez dorosłych” – to słowa chińskiego krytyka międzynarodowego systemu unifikującego edukację.
Przeciwnością tej edukacji jest uczenie poprzez zdobywanie wiedzy, odkrywanie, badanie, doświadczenie i wybór. Trzeba tylko umieć jej szukać i pielęgnować dla rozwoju. W filmie pojawiają się też elementy filozofii edukacji znanej z filozofii jako antypedagogika i odszkolnienie.
Świetnym przykładem pokazanym w filmie jest ukazanie działania edukacyjnego Arno Sterna polegające na udostępnieniu ludziom pracowni plastycznej, w której spełniają się malarsko wykonując samodzielnie to, co chcą i jak chcą. Nazywa to kreatywną edukacją- wyzwalającą indywidualne możliwości w otoczeniu, w grupie innych ludzi. Jego syn Andre w ogóle nie chodził do szkoły. Film ukazuje go jako lutnika i artystę, wykładowcę na uczelni, który opowiadając o sobie podkreśla, że dzięki rozwijaniu się bez szkoły mógł skupić się na szukaniu własnej pasji i zgłębianiu jej.
Twórzmy mądre szkoły, nie dla siebie, ale dla naszych dzieci i ich przyszłości. Dajmy im szanse odnaleźć siebie i swoją drogę życia.
Dzisiejsza edukacja ich stłamsza, kościół rozwija infantylizm to skąd ci młodzi ludzie mają czerpać siły i wiarę na przyszłość! Zastanówmy się! Czy warto ich poświęcać!
Zakończę słowami Kena Robinsona z książki “Uchwycić Żywioł”:
“Faktem jest że przy wyzwaniach, przed którymi stoimy, edukacja nie potrzebuje reformy – potrzebuje transformacji. Kluczem do tej transformacji nie jest standaryzacja edukacji, ale jej personalizacja, budowanie osiągnięć na odkrywaniu indywidualnych talentów każdego dziecka, umieszczeniu uczniów w środowisku, w którym chcą się uczyć i w którym mogą naturalnie odkryć swoje prawdziwe pasje”.
Gatunek: Dokumentalny
Produkcja: Austria/ Niemcy
Premiera: 17 października 2014 ( Polska ) 11 października 2013 (świat)
Reżyseria: Erwin Wagenhofer
Muzyka: Andre Stern